در تمرین‌های باله حرکت‌هایی وجود دارد که با استفاده از میله (Barre) انجام می‌شود.

سال‌ها پیش بر اثر یک اتفاق ساده تمرین‌های بار در باله، به روی زمین منتقل شد.

در باراوسل تمرین‌های ایستاده در بار به صورت خوابیده روی زمین انجام می‌شود.

یکی از مزیت‌های قابل توجه باراوسل دامنه گسترده مخاطبان آن است.

در باراوسل محدودیتی درباره سن، جنسیت و سابقه ورزشی وجود ندارد.

تاریخچه:

باراوسل اختراع بوریس کنیاسف (Boris Kniassef) استاد باله روسی بود. این استاد در دهه ۶٠ از پاریس به ژنو آمد و آن‌جا ساختمانی اجاره کرد. تمرینات باله به میله‌های کنار دیوار احتیاج دارد و وقتی او می‌خواهد این میله‌ها را نصب کند، میراث فرهنگی به دلیل قدمت خانه اجازه نمی‌دهد. به او می‌گویند این ساختمان قدیمی و متعلق به میراث فرهنگی ا‌ست و شما اجازه ندارید حتی یک میخ به دیوار آن بکوبید و او هم تصمیم می‌گیرد تمرینات باله را به زمین منتقل کند.

«بار» به زبان فرانسه به معنی میله است. اما در باله به تمرینات کنار دیوار که به وسیله میله انجام می‌شود، گفته می‌شود. «او» یعنی رویِ و «سُل» یعنی زمین. یعنی انتقال حرکت ایستاده کنار میله به زمین. باراوسل نتیجه خیلی خوبی داشت و باعث تغییرات زیادی در بدن بالرین‌ها شد؛ طوری که آسیب‌دیدگی بدنشان خیلی زود ترمیم شد. بعد از این‌که بوریس به پاریس برگشت، تمرینات باراوسل برای بالرین‌ها اجباری شد.

هنگامه امیدی بنیانگذار این رشته که پس از ١٨ سال به ایران بازگشت ،طی یکی از سفرهای خود به پاریس اجازه گسترش و  ثبت ورزش باراوسل در ایران را از استاد خود گرفت و نهایتا باراوسل در سال ١٣٧٣ وارد ایران شد.