تاریخچه از سال 1368 مطالعات وتحقیقات متعددی در خصوص آمادگی جسمانی  توسط دکتر فریده اشرف گنجویی عضو هیت علمی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد آغاز شد و در سال 1376 مطالعات مربوط به   تدوین برنامه های تمرینی آمادگی جسمانی برای گروه های مختلف با شیوه های متفاوت بصورت ترکیبی و با چیدمان های متنوع و زمانبندی خاص مورد اجرا و آزمایش قرار گرفت. اساس تمرینات بر پایه ترکیب تمرینات ( هوازی ، قدرتی ، کششی ) و به لحاظ زمانی (کوتاه مدت ، میان مدت ، بلند مدت) جهت افراد با ویژگی های مختلف در قالب 12 برنامه که هر یک پروتکل تمرینی خاص را دارا میباشد  طراحی و تدوین گردیده و دستور العملی برای آن نوشته شد. در سال 1385 با تاسیس مرکز علم و ورزش ایران به عنوان یک باشگاه آمادگی جسمانی ، مستقیما ارایه این برنامه های تمرینی را جهت استفاده افراد با ویژگی های مختلف آغاز و محاسبه تفاوت پیش آزمون و پس آزمون نشان دهنده نتیجه بخش بودن برنامه در گروه های مختلف نسبت به برنامه معمول بود . آنچه در این شیوه تمرینی مهم است شکل ترکیب حرکات با زمانبندی خاص خود است که در قالب 4 بخش کلی و هر بخش شامل 3 برنامه مختلف شکل گرفته است که در این برنامه ها از حرکات آیینی و سنتی ایران با ریتم و ضرب خاص و موسیقی فولکلور مناطق مختلف ایران است و یک ترکیب از حرکات ورزش باستانی ایران که اولین شکل استفاده از ریتم و ضرب آهنگ در اجرای فعالیت بدنی بوده است با ترکیب جدیدی ، شکل زیبا و کار آمدی از حرکات موثر و مفرح را بدست می دهد. در سال  1387 مربیان مرکز علم و ورزش ایران تحت آموزش این شیوه در کلاس هایی که بصورت کارگاه های آموزشی برگزار شد شرکت نموده و با تمرینات متعدد در این مرکز مشغول به تمرین شدند . این روش در سال 1388 در یکی از آکادمی های آمادگی جسمانی و ایروبیک مالزی معرفی شد و مورد استقبال قرار گرفت و پس از بررسی های مختلف در شهریور 1389 جهت ثبت اجرای آن دعوت شد و تحت عنوان پرشین فیتنس وپرشین ایروبیک ثبت و با همین نام معرفی گردید. سپس به وزارت ورزش و جوانان معرفی و پس از بررسی های متعدد و طرح در جلسات کارشناسی مورد تایید و به فدراسیون آمادگی جسمانی جهت شروع فعالیت معرفی گردید و با اخذ مجوز از فدراسیون آمادگی جسمانی وقت 2 کارگاه آموزشی و 3 دوره کلاس مربیگری درجه 3  برگزار و حدود 75 نفر موفق به اخذ کارت مربیگری  و 5 نفر موفق به گذراندن دوره مدرسی این رشته گردیدند. پیش نیاز های آموزشی این رشته شامل : آمادگی جسمانی، آشنایی با ورزش در ایران باستان (ورزش زورخانه ای) ، آموزش طراحی برنامه تمرینی ویژه ، آموزش حرکات آیینی سنتی در ایران می باشد. مراحل و محتوی آن آشنایی با ورزش در ایران باستان و مراحل آموزشی ، آشنایی با حرکات پشت تخته (هوازی) ، آموزش حرکات تخته (قدرتی) ، آموزش حرکات با میل (قدرتی-کششی) ، آموزش حرکات آیینی - بومی ایران ، آموزش حرکات پا در ورزش ایران باستان ، آموزش حرکات  پای بومی در (آذربایجان - چهارمحال و بختیاری - کردستان - خراسان - ترکمن صحرا - سیستان و بلوچستان و ...) و آموزش طراحی برنامه های تمرینی ویژه است. این سبک در سال 1388 در یکی از آکادمی های آمادگی جسمانی و ایروبیک مالزی معرفی و اجرا شد و مورد استقبال قرار گرفت و پس از آن تحت عنوان  Persian Fitness مطرح شد و بخش هوازی آن تحت عنوان Persian Aerobic ثبت گردید که در مسابقات IDO نیز با همین عنوان معرفی و به اجرا درآمد.