معرفی رشته‌های ورزشی فدراسیون آمادگی جسمانی و تندرستی/ «هوش حرکتی» چیست؟

به گزارش روابط عمومی فدراسیون آمادگی جسمانی و تندرستی، هوش حرکتی تنها به قدرت عضلانی محدود نمی شود بلکه شامل دقت، زمانبندی، هماهنگی عصبی-عضلانی و توانایی حل مسائل حرکتی نیز، می شود؛ این هوش که حاصل تعامل بین دستگاه عصبی، حواس و عضلات در پاسخ به شرایط محیطی است، پایه‌ای برای رشد شناختی، اجتماعی، هیجانی و حرکتی در تمام مراحل زندگی به‌ شمار می‌رود.

ایجاد مراکز جامع، چندمنظوره و علمی برای ارائه مداخلات حرکتی و رشدی در قالب یک ساختار منسجم از اهمیت بسیار بالایی قرار دارد و باید باشگاه ها یا مرکز رسمی‌ بتوانند به‌ صورت تخصصی به مداخلات حرکتی هدفمند، ارزیابی‌های رشد، آموزش مهارت‌های پایه حرکتی، توانمندسازی حرکات درشت و ظریف و همچنین تقویت هوش‌های حرکتی و فضایی در سطوح مختلف سنی و رشدی بپردازند.

توسعه هوش حرکتی نه‌ تنها مقدمه‌ای برای یادگیری مهارت‌های روزمره و ورزشی است بلکه پایه شکل‌گیری هوش ورزشی (Sport Intelligence) نیز محسوب می‌شود و هوش ورزشی، توانایی تصمیم‌گیری سریع، درک موقعیت، پیش‌بینی، تحلیل فضایی و واکنش دقیق در محیط‌های پویا و رقابتی مانند بازی‌ها و ورزش‌ها است که بدون پرورش زیرساخت حرکتی به‌ هیچ‌وجه رشد نخواهد کرد.

فعالیت باشگاه های تخصصی هوش حرکتی با نگاهی فراتر از آموزش صرف، یک نیاز حیاتی در جامعه امروز ما به شمار می رود باید با استفاده از مدل علمی و جهانی LTAD (Long-Term Athlete Development) و به‌ عنوان الگوی رشد گام‌ به‌ گام انسان از کودکی تا سالمندی با ساختاری منظم و علمی برای رشد حرکتی، شناختی و ورزشی افراد، فعالیت کنند و LTAD با در نظر گرفتن سن تقویمی، آمادگی زیستی و مرحله رشد، مسیر دقیقی را برای توسعه مهارت‌ها و توانایی‌ها ارائه می‌دهد و با اولویت‌ بخشی به پیشگیری، یادگیری، مداخله و پرورش استعداد به‌ عنوان رویکردی جامع و پایدار، شناخته می‌شود.

باشگاه های هوش حرکتی می‌توانند به قطب کارآفرینی در آموزش، ارزیابی، توانمندسازی مربیان، مشاوره‌های حرکتی، توسعه نرم‌افزارهای هوش حرکتی، تولید ابزار ارزیابی و همکاری با مراکز رشد، دانشگاه‌ها، شهرداری‌ها و مدارس تبدل شوند و فدراسیون‌های ورزشی کشور نیز می‌توانند از ظرفیت این باشگاه ها در جهت ارتقاء سطح کیفی مربیان و توسعه رشته‌های تخصصی خود بهره‌مند شوند.

تربیت مربیان هوش حرکتی در هر رشته ورزشی می‌تواند با هدف‌گیری دقیق مؤلفه‌های شناختی–حرکتی متناسب با آن رشته، موجب بهبود اجرای تکنیک‌ها، توسعه مهارت‌های حرکتی پیش‌نیاز، کاهش آسیب ها و در نهایت پرورش بهتر استعدادهای ورزشی شوند و در این مسیر، مربیان هوش حرکتی می‌توانند با نقش مکمل در کنار مربیان فنی به افزایش بهره‌وری تمرین، بهینه‌سازی برنامه‌های رشد و ارتقای سطح رقابتی ورزشکاران کمک کنند و این موضوع راهی نوین برای تحول مربیگری ورزشی ایران خواهد بود.